سوپر نوا یا ابر نو اختر یکی از مراحل از پایان عمر یک ستاره میباشد که طی آن با انفجاری بسیار بزرگ مقادیر متنابهی از مواد تشکیل دهنده خود را به همراه انرژی عظیمی از امواج الکترومغناطیس و نوترینو در فضا پراکنده میسازد در مورد ابر نو اختر نکات قابل توجه عبارتند از - شدت انفجار قالبا در سه روز به حداکثر خود رسیده و سپس طی کمتراز یک ماه به شدت کاهش میبابد - نرخ انفجارهای سوپر نوا بسیار کم و به طور متوسط یک انفجار در صد سال برای هر کهکشان ( در حد کهکشان خود ما از نظر اندازه ) میباشد - پس از انفجار ستاره در اطراف آن ابری از گازهای پراکنده شده بوجود میاد که در مرکز آن یک ستاره کوتوله سفید ، پولسار ( ستاره نوترونی ) و یا بسیار به ندرت یک سیاهچاله وجود خواهد داشت - انفجار سوپر نوا را به دو نوع یک و دو تقسیم کرده اند که نوع یک برای ستارگاه دو گانه ( بیشتر ستارگان کهکشان ما دو گانه هستند ) و نوع دو برای ستارگان منفرد میباشد - تعیین کننده اصلی نوع انفجار ( نوا ، سوپرنوا ) جرم ستاره پیش از انفجار میباشد ( هرچقدر ستاره ای بزرگتر باشد احتمال انفجار بزرگتری وجود خواهد داشت ) - و نهایتا در سوپر نوا 1987 ثابت گردید علیرغم وجود هیچگونه نشانه ای در طیف امواج الکترومغناطیس عادی ، قبل از انفجار تابش نوترینو به شدت افزایش میابد به طوری که در همان سال تنها چند ساعت قبل از انفجار شدت نوترینو تابش شده از نوترینو های دریافتی از خورشید فزونی گرفته بود در حالی که فاصله ستاره منفجر شده میلیاردها برابر خورشید از زمین محاسبه گردیده شد